تو یه دوره ی زمانی حس میکنیم

با رفتن بعضی از ادما زندگیمون نابود میشه...

درواقع غیر ممکنه،اینکه اگه نباشن نمیشه..

اصلا امکانش نیست...

تا مدت زیادیم رو حرفمون هستیم...

اما اون ادما رفتن...مدت زیادیه...

ما داریم زندگی میکنیم...

زندگی ادامه داره....

زمان میگذره...

دنیا تغییر نکرده..

همه چی مثله قبل..

همه چیز به جز اون حفره ی خالی

که تو وجودمون حسش میکنیم و قابل ترمیم نیست...

کسی نمیبینش..

کسی هم حسش نمیکنه...

ولی هست...

و بعضی شبا پیش میاد

که حس میکنی اون حفره خالیتر شده...

که روحتو،احساساستو،خاطراتتو....

میکشه درون خودش...

کنترلی نیست...

صفحه قبل 1 2 صفحه بعد